Tıpkı gece karanlığında ışıklar ile donatılmış şehrin uzaktan gözüken hali gibiydi aslında “en olmak” ...

Uzaktan bakınca karanlıklar içinde parlayan yıldızlar ile dolu bir gökyüzüne benzerken...

Yakınlaştıkça her kademede çirkinliği farklı konularda algılanabilir hale gelen o betonarme şehirler gibi...

Tıpkı davulun sesi gibidir “Birinci olmak”...

 

Uzağında iken beğenilen; fakat yakınlaştıkça hoşluğunu kaybeden...

 

İllüzyona sahip bir durumdur, yaratılan için “en olmak”...

Uzaktan çekici; fakat yakından kaotik olan...

 

En olmak ister insan...

Birinci olmak...

Her konuda ilk sırada olmak...

İster insan...

Çünkü enliği elde ettiğinde neleri kaybetmiş olacağını bilmez...

İster insan...

 Ama neyi istediğinden habersiz...

 

Peki nedir, birinciliğin süslü görüntüsü altına gizlenmiş yan etkileri...

Evvela sınırlıdır insanoğlu…

Sınırlı bir beden...

Sınırlı bir zihin...

Sınırlı bir zaman...

Sınırlar, onu sarfiyat konusunda hesaplı hareket etmek zorunda bırakır...

Sınırlı harcama hakkı kişiyi onu harcamada daha dikkatli olmaya zorlar...

 

Çünkü bir yerdeki fazla sarfiyatlar başka konularda aşırı imkansızlığa sebebiyet verir...

 

Bu durum tıpkı kişinin bahçesindeki haline benzer...

Bahçe içinde bir yeri yükseltip üstüne çardak yapmak istediğinde...

O düzlükte bir tepe var edebilmek için aldığın toprak bahçenin diğer tarafında bir çukur meydana getirir...

Bu, sınırlı olanların kaçınılmazlarından biridir...

Bir yerlerde tepe yapmak istediğinde başka yerlerde de çukurlar açmak zorunda olması...

Çünkü bir yerin fazlalaşması için gereken başka yerlerden alınması ve oranın azalması...

 

İşte “En” olmanın birinci yan etkisi budur...

 

O konuda birinci olabilmek için birçok konuda sıfırın altına düşmek gerek...

Oysa insanın hayatının varlık sebebi bir konuda en olmak değil, çok konuda başarılı olmaktır...

 

Peki nedir, birinciliğin bir diğer yan etkisi...

 

Birincilik, sahibine ilişkilerde de sorunlar oluşturur...

İnsanların psikolojik özelliklerinden birisi birbirlerini rakip olarak görmeleridir...

Her ne kadar rakiplik psikolojisi insanın başarılı olabilmek adına motivasyonunu tetiklemek için verilmiş olsa da...

İnsanların geneli bu psikolojik özelliği kendi aleyhlerine kullanır...

Yani birileri onlardan daha başarılı olduğunda “Ben de daha iyi olmalıyım!” bilinciyle motive olmak yerine, genelde sonu düşmanlığa varan, negatif bir duygusal zincirleme reaksiyona girerler...

 

Başı kıskançlık...

Hemen akabinde kıskançlığın tetiklediği bir düşmanlık...

Gücü yetmiyorsa gizli gizli, yetiyorsa açık açık...

Yani kişi bir konuda birinci olduğunda gerisinde kalanların düşmanlığını da elde etmiş olur...

Hem de onlara hiç zarar vermemiş olmasına rağmen...

 

Peki nedir, birinciliğin bir diğer yan etkisi...

 

Bir konuda birinci olunduğunda diğer insanların birinciye karşı olan beklentileri de değişir...

İnsanlar genelde birbirlerinin hatalarına tahammül etmekte zorlanırlar...

Bu, zaten insanların çoğunluğunun genel eğilimidir...

İçlerinden biri herhangi bir konuda birinci olduğunda bu eğilim daha da şiddetlenir...

Yani insanlar bir konuda birinci olduğunda diğerleri onu kusursuz görmek ister...

Ondaki herhangi bir hataya normalin dışında tepki verilir...

Çevresindekilerin onu sürekli gereğinden fazla denetlemesi ve onda açık arama hırsları...

Birinciyi ekstra stresli ve gergin bir hale sokar...

 

Peki nedir, birinciliğin bir diğer yan etkisi...

 

Birisi, bir konuda birinci olduğunda kötü niyetli ve sahte şekilde kısa yoldan kâr elde etmek isteyenlerin de odak noktası haline gelir...

Birinciye yakınlaşma girişiminde bulunan insanların çoğunluğu onu gerçekten sevdiği ya da karşılıklı fayda üzerine ilişki kurmak istediği için değil...

Daha ziyade sadece kendi çıkarları ve nefsani arzuları için yakınlaşır...

Yani birincilik ilişkilerde sahtekâr eğilimli insanları tahrik eder...

 

Uzaktan hoş ama içi boş bir şeydir birincilik...

 

Çok önemli gözüken...

Aslında önemsiz olan...

Çok kârlı sanılan...

Aslında zararları faydasından fazla olan...

Daha dengeli bir hayat yaşayabilecekken...

Dengeli yaşama engel olan...

 

İnsan birinci değil...

Dününe göre daha iyi olmalı...

Sır, yarışta en önde olmakta değil...

Asıl sır, yarışta olup sürekli kendi dününe göre daha mutlu ve başarılı olmakta...

Ve insan unutmamalı...

Mutlaka...

Her iyiden daha iyisi var...

Gerçekten, mutlaka...

Her birinciyi geride bırakacak başka bir birinci var...