İnsan yaptığının karşılığını istediği gibi fazlasını da ister zaman zaman…

Hatta bazen hak ettiğinden fazlasını hakkı olarak görebilir de…

Elde edemeyince de “Hep benim hakkım yeniyor!” diyebilir de…

İnsan kolay elde etmeyi, kar olarak sayabiliyor zaman zaman…

Bu isteğinin mutluluğu da kolay getireceğini düşünebilir de…

Elinin altında bulunanı kendisinin zannedebilir de…

Bir çocuğun isteklerini elde etmek için uğraşı gibi. Ebeveynine türlü türlü oyunlar yapması. Bazen şirinlik, bazen de şımarıklık yaparak elde etme çabası.

Elde edemeyince bazen boynunu eğip kabul etmesi. Bazen de bu duruma çıngar çıkarması…

Bir çalışanın ücret artışında iyi bir oran talebi. İmkanlarının, mevcut halinden daha iyiye gitmesini istemesi…

Bir öğrencinin sınavdan sonra iyi bir sonuç istemesi. İyi bir okul okuyup mezun olma isteği. Sonrasında iyi bir kariyer…

Yani…

İnsan sonucun iyi bir şekilde olmasını ister süreçlerinde…

Sonucu getirecek gerekçeleri çok da önemsemeyebilir genelinde…

Oysa dağın zirvesine çıkabilmek için gidilecek bir yol olması gibi…

Ana yola çıkabilmek için ara yolların kullanılmak zorunda olması gibi…

Zayıf olan kasın kuvvetlenmesi için o kas grubunun ve ilişkili kaslarının daha çok çalıştırılarak güçlendirilmesi gibi…

Yeni okumaya başlamış bir kişinin hızlı okuyabilmesi için sürekli tekrarlar yaparak, doğru yöntemlerle okumasını hızlandırması gibi…

Yürümekte zorlanan bebeğinin birkaç ay sonra koşma evresine geçebilmesi gibi…

Başlangıçta kullanmakta zorlanılan aracın, kullanıldıkça bir süre sonra zorlanmadan kontrol edilebilmesi gibi… 

Her sonucu getiren sebepler vardır…

O sebeplere razı olanların elde edebileceği ayrı bir mutluluk, ayrı bir sekine…

 Sonucu gelmese bile…

İnsanı başarılı ve mutlu yapan…

İnsanın kendinde olanı keşfetmesi…