İnsanoğlunun acıları vardır

Ve bununla beraber bazı huyları da vardır

Acelecilik, erteleme ve acıdan kaçma…

Bu huyların getirdiği bir sonuç olarak insanın arayışıdır;

Bir acıyı hissetirmeyecek, çözülmesine gerek bırakmayacak

Hatta hissetirmeyecek…

Bir çözüm…

İnsan bir antidepresanın bunu yapabildiğini düşündü

Ama istediği şeyin bir çözümü yok iken…

Her gerçek problem çözülmeye,

Her sahte problem gittikçe büyümeye mahkumken…

İnsanın hayatında kalıcı çözümü antidepresanda aradı

Fakat gittikçe problemler büyüdü,

Halbuki her acı geçiciydi

Tıpkı doğum sancısının

Veya bir düşkün olunan çocuğun ölümünün geçtiği gibi…

İnsan aklına her ne geliyorsa,

Daha fazlasını milyonlarca insan yaşadı ve geçirdi

Geçici bir süreç olduğunu bilmeli insan

Fakat mesele bir şeyi geçirmek değil…

Bir şeyi kalıcı olarak çözmekte…

Her acı geçici olabilir ama insan problemlerini çözmediğinde

Tıpkı dar odadaki sivrisinek gibi rahatsızlık verir

İnsanın problemlerini uyutması değil

Problemlerini bulup çözmesi tek çözümüdür…

Hiç bir doğal veya yapay antidepresan insana iyi gelmez

İnsana iyi gelen problemlerini bulup çözmesi

Ve bu problemleri çözerken yaşadığı acının;

Mutlaka geçici olduğunu bilmesi…

İşte budur ancak gerçek antidepresan…