Zaman akıp giderken, günler artık farkına varamadığımız bir şekilde geçerken. Haftaları sonundan sonuna fark ettiğimizde. Ayın bir başını bir ortasını algıladığımız da. Yılların rakamlarına zor yetiştiğimiz şu zamanlarda. Yılın ortasına kadar yeni yıla alışamadığımız. Yılın sonuna doğru gelenin telaşında olduğumuz zamandayız…

“Şu işler bir bitsin sonra programlarımızı, hayatımızı, ailemizi, işimizi düzene koyacağız” ı beklerken, işlerin bitmeyeceğini ve zamanın götürdüklerini geri getirmediğini anladığımızda işin işten geçtiğini anlayacağız…

İnsan unutkandır…

Bazen, kendini unutur…

Bir çok zamanda yaşamını unutur…

Çok az zaman da ne işin yaşadığını hatırlar…

Sanki, işler bittiğinde düze çıkacakmış gibi hissederiz. Şu tepeden sonra her şey güllük gülistanlık…

Yada o dükkandan sonra biraz dinlenme zamanı…

O koşuşturmayı, dur durak bilmeyen işlerin biteceğini sandırır kendi nefsimiz bize…

Bu aynı çölde serap gören, halsiz bir adamın ahvali gibidir. O da son nefesiyle, karşıda gözüken su çukuruna yetişmek için koşarken, her yetiştiğinde daha da uzakta görmeye başlaması gibi…

Bir çok zaman, insan amacını hatırlamaz…

Bir çok zaman, insan asıl hedefini karıştırır…

Bir çok zaman, insan yaşam sebebini unutur, çünkü insan unutkandır…

İnsan neden yaşar? Ne için gelmiştir bu dünyaya ? Ne kadar kalacaktır?

Ah insanoğlu;  İyi ki de unutkandır… Unutmasa nasıl da sınanacak ki ?

Herkes ölümü bilir, ama pek az insan kendi öleceğini kabul eder…

Bir çoğu geçmişi sabit zannederken gelecek olanın geçmişi olduğunu kabul edemez…

Pek az insan geleceğini kesin görürken, gelecekte olmayacağını düşünmeyip, ne için yaşadığı ile ilgilenmez…

İnsanlar ölümü bilir kabul etmezler…

Pek azı kendi ölümünü kabul ettiği için pek az zamanda da yaşadığıyla sınandığını unutur…

İnsan okumak için gelmedi, okuyarak sınanmak için geldi…

İnsan evlenmek için gelmedi, evlilikle sınanmak için geldi…

İnsan ticaret yapmak için gelmedi, ticaretle sınanmak için geldi…

İnsan yaşamak için gelmedi…  Yaşarken sınanmak için geldi…

AHH İNSAN…“doğrusu insanoğlu unutkan ve nankördür”