Tek başınasın bir süredir...

Başlangıcını unuttuğun kadar uzun bir süre bu...

Peki tek olman yalnız olduğun anlamına mı gelir sandın ?

HAYIR !

Tek kalmak yalnız kalmak demek değildir...

 

İnsanın bazı dönemleri olur hayatında...

Rabbinin ona tek kişilik başrol filmler çektiği dönemleri...

Özel süreçlerden sonra gelen özel dönemlerdir bunlar...

Tek kaldığın...

Kendini yalnız sandığın...

Ama asla yalnız olmadığın...

 

Beyazda bedellerin biriktiği...

İyiliğin peşinde koşulduğu...

Hidayetin yani doğru yolun üzerinde...

Dosdoğru, yalpalamadan...

Dimdik, yaratılanlara boyun eğmeden...

Sapa sağlam adımlarla, Rabbinden ve yasalarından emin...

İlerlenilen süreçlerden hemen sonra gelen dönemlerdir bunlar...

 

Seviye atlama dönemleri...

Bir üst lige geçiş biletleri...

Şer zannettiğin...

Oysa kemiksiz hayır olan...

 

Tek kişilik başrol hak edilen...

Bu sebeple çevrenden neredeyse herkesin alındığı...

Geriye tek senin...

Ve Rabbinin kaldığı zamanlar...

 

Yalnızım zannettiğin...

Oysa Rabbinle baş başa kaldığın zamanlar...

Aslında Rabbinden başka kimseye muhtaç olmadığını...

Onun dışında herkese rest çekebileceğini...

Tek bağımlı olunanın Rabbim olduğuna bizzat şahit olduğun...

 

ALLAH'tan başka İlah olmadığının delillendiği zamanlar...

 

Rabbinin sınavı bozmak istememesi sebebiyle kendini gizlediği...

Fakat sen savaşını verirken sana herkesten daha yakın olduğu...

 

Başrol performansını Meleklere bile örnek gösterdiği...

Ama sanki seni unutmuş gibi...

Sanki seni önemsemiyormuş gibi zannedilen zamanlar...

 

Tıpkı Süleyman’ın yüzüğünün çalınıp sahilde balıkçılardan dayak yediği...

Tıpkı Yusuf’un yakınları tarafından kuyuya atıldığı...

Tıpkı İsmail’in ormanda , kahrolası aşağılığın küçük kahrolası aşağılığı ile bir başına kaldığı zamanlarda olduğu gibi...

 

Rabbinin önce sahnedeki tüm spotları senin üstüne döndürdüğü...

Sonra Meleklerine dönüp “Şimdi neden insanoğlunu seçtiğimi anladınız mı ?” dediği zamanlar...

 

Zorlu koşullardaki seçimlerin...

Baskı altındaki beyazda ısrarın...

Sarp yokuştaki sevilesi performansın sebebiyle...

Meleklere bile misal verildiğin zamanlar...

 

Aslında soyut ışıkların senin üstünde olduğu fakat senin ormanlarda , kuyularda , zindanlarda somut karanlıklarda...

 

Kendini unutulmuş zannettiğin zamanlar...

 

HAYIR !

Yalnız değilsin...

 

HAYIR !

Rabbin seni unutmadı da...

 

Sadece adına çekilen özel başrol filmin için geçici süreliğine tek başına olmakla sınandığın...

Yokuş sarpa dönünce imanını delillendirdiğin zamanlar...

 

Tek olmak bir başına kalmak demektir...

Yalnızlık ise Rabbini kaybetmek demektir...

 

Gerçeğin peşinde...

Gerçek algında...

Gerçek zihninde...

Gerçek dilinde...

Gerçek eylemlerinde olduğu müddetçe...

 

Kişiye yalnız kalmak haramdır...

 

ALLAH gerçeğine sımsıkı tutunanları bazen tek başına sınayan...

Ama asla...

Asla !

Asla yalnız bırakmayandır...

 

İtildiğin kuyularda...

Atıldığın zindanda...

Karanlık bir ormanda, düşmanlarınla burun buruna kaldığında...

 

Kendini unutuldun sandığında...

Bizzat Rabbinin odak noktasındasındır...

 

Unutma...

Hatırla...

Rabbin hemen yanı başında...

Sadece çok sessiz...

Çok gizli...

Ve mücadelen sebebiyle senden hoşnut...

 

Hem yanı başında...

Hem de senden Razı...

 

O sebeple insan tek kalmaktan korkmamalı...

Tek kalmak beyazın...

Alimin...

Müslümanın...

Kaçınılmaz sınavı...

 

İnsan Rabbini kaybetmekten korkmalı...

Ve unutmamalı...

 

Rabbini kaybetmekten korkan...

Korku rızkını doğru harcayandır...

 

Rabbini kaybetmekten korkan...

Yaratılanlara bağımlı olamayandır...

 

Rabbini kaybetmekten korkan...

Amelleri razı olunandır...

 

Rabbini kaybetmekten korkan...

Rabbini kaybetmeyen...

 

Rabbini kaybetmeyen ise Galibiyet yolunda olandır...