Bölüm 1

Herkes bir yol üzeredir bu hayatta...

Kimileri şerde...

Kimileri hayrda...

 

Kimileri hızlı...

Kimileri yavaş...

 

Kimileri önlerde...

Kimileri arkalarda...

 

Mesele ne önde ne arkada...

Ne en önde olmalısın ne en arkada...

Mesela doğru yolda doğru kıvamda...

 

Ama...

 

Bazen yol açılması gerekir dağlarda...

Sertleşmiş toprakta...

Bazen bir bataklıkta...

Bazense karanlıkta...

 

Mesele doğru yolda olmak hemde kıvamda...

 

Ama...

 

Birileri de yol açmalı aslında...

 

Tıpkı yoğun rüzgar ve tipi altında diz boyunu geçen karda yürümek gibi...

 

İnsan hayatının genelinde...

Normal şartlarda...

 Serbest dolaşımdaki dağınık ve seyrek hava içinde hareket eder...

 

Harekete geçildiğinde hava boşluğunun insan üstündeki sürtünme kuvvet kat sayısı düşük olduğu için kişiler hareket etmekte zorlanmaz...

 

Ters yönde şiddetli bir rüzgar olmadığı...

Yada arkasından çekici bir kuvvet oluşmadığı müddetçe...

 

İnsan fizyolojisi hava içinde hareket etmekte hava sürtünmesinin ötesi bir güce sahiptir...

 

Suya girildiğinde ise durum farklılaşır...

Suyun kütlesi ve yoğunluğu sebebiyle oluşan sürtünme kat sayısındaki artış su içinde hareket etmeyi zorlaştırır...

 

Aynı enerji ile çok daha az hareket edilir...

 

İşte bunun bir benzeri de rüzgara karşı diz boyunu aşkın karda yürümektir...

 

Kar yürüyüşlerinde hareketi kolaylaştırmak için bazı yöntemler uygulanır...

 

Mesela tek sıra halinde ilerlemek...

 

Bu stratejinin birincil sebebi esen rüzgarda kesici engelleyici etki oluşturmaktır...

 

Özellikle gidilen istikametten terse esen rüzgarda hareket ediliyor ise...

 

Rüzgarın sürtünme kat sayısı en öndeki kişiden azalan bir ivme ile en arkaya doğru etkisini yitirir...

 

Buda yol açan kişinin asıl baskıyı göğüslemesine...

Herkesten çok zorlanmasına...

Herkesten çok yorulmasına...

Herkesten çok yıpranmasına...

 

Ve bu vesile ile de arkasından yol alanlarının işinin kolaylaşmasına sebep olur...

 

Kar yürüyüşlerinde ip dizimi şeklinde yol alınmasının bir diğer sebebi...

 

Birikmiş karda tünel açılmasıdır...

 

Tıpkı suda hareket ederken ki zorlanmada olduğu gibi...

 

Üst üste yağmış...

Katman katman birikmiş...

Kütle blokları halinde istiflenmiş kar içinde hareket etmek...

Hava boşluğunda hareket etmekten zordur...

 

En önde yol açıcı kişi sürekli bu blokların üstünde oluşturduğu sürtünme ve engel kuvvetine rağmen yola devam edip...

 

Her adımda 7 adımlık enerji harcamak...

Her adımda 7 adımlık mikro kas yırtılması yaşamak...

Her adımda ayak ve bacaklardan soğuk ve nem yemek zorundadır...

 

Ki...

 

Yolu açılsında arkadan gelenler rahatça ilerlesin...

 

İşte tamda bu sebeplerden yol açanlarda bazı özellikler olmalı...

 

Herkes yol yürüyebilir...

Ama iş yol açmaya geldiğinde bazı spesifik farklar gereklidir...

 

Karanlıkta...

Karlar içinde...

Toprakta...

Dağlarda...

 

Hareket etmenin zor olduğu tüm sahalarda...

 

Hem somut hem soyut olanlarda...

 

Yol açanlardan olmak için buna yönelik özel bir açlık olmalı...

 

Yol açanlarda olması gereken birinci ve en önemli şey...

Nefsinin yük almaktan keyif almayı öğrenmiş olmasıdır...

 

Nefsinin bizzat fedakarlık yapmayı arzuluyor olmasıdır...

 

Yani gerektiğinde fedakarlık yapan değil...

Gerektiğinde yük alan değil...

 

Gönlü...

Duası...

Arzusu...

Hedefi...

Yük almak ve fedakarlık yapmak olan...

 

Bu sebeple de yoldaki tüm engellere rağmen yola devam eden...

 

Yolda olan değil...

Yol açan...

 

Yorulunca salan değil...

Yorulmasına rağmen misyonu olan...

 

Önemli mi ?

Önemli !

 

Yeterli mi ?

Elbette hayır : )

 

Bir diğer gereken özellik sağlamlıktır...

Sağlam karşılaştığı baskıya engel olan demektir...

 

Yol açıcılar sağlam olmalı...

Tüm engellere rağmen yıkılmamalı...

 

Titremeli...

Sarsılmalı...

Hatta yer yer düşmeli...

Ama her seferinde kalkmalı...

 

Arasındakilerin konforu için o hep yolda olmalı...

Ön safta yarmalı...

Yara yara yol açmalı...

 

Baskı şiddeti ve türü ne olursa olsun...

Yol açan sağlam durmalı...

 

Önemli mi ?

Önemli !

 

Yeterli mi ?

Elbette hayır : )

 

Yol açıcılarda olması gereken bir diğer şey tazyiktir...

Tek yönde tazyik çok yönde pasif bırakır...

 

İşte bu sebepten yol açıcılar net olmalı...

Bir yönde yol açabilmek için bir çok yönde fedakar olmalı...

 

Herkes gibi aile hayatı...

Herkes gibi tüketim rahatlığı...

Herkes gibi şımarma hakkı olmamalı...

 

Yol açıcı yolunda net olmalı...

İstikametten sapmamalı...

 

Arkasından gelenlerin sorumluluğun bilincinde olmalı...

 

İyi bir seçim yapmalı...

Ya hiç önde olmamalı...

Yada en önde hep yolunda mücadelede olmalı...

 

En çok o zorlanmalı...

En çok o yorulmalı...

En çok o yıpranmalı...

Ve hiç mızmızlanmamalı...

 

Çünkü yol açıyor ise...

Yol açanlarla yol alanlar arasındaki kâr farkından haberdar olmalı...

 

Evet en büyük yük yol açanlarındır...

Ama büyük yük büyük kâr getirir...

 

Yolu bir kere açarsın...

Yüzlerce...

Binlerce...

Milyonlarca...

Milyarlarca geçilir...

 

Sen yolu açmak için bir kere mücadele edersin...

O yol defalarca kez geçilir...

 

Bir yorulur...

Bin kazanırsın...

 

Milyon geçilirse milyon...

Milyar geçilirse milyar...

 

Yol kaç kez kullanılırsa kullanılsın...

Her kullanışta yol açan kazanır...

 

Yolu açmak zor ama kazancı bol...

 

Çünkü ALLAH açılan yollardan geçişlerde yolu açanları da pay sahibi kılar...

 

Hem somutundan hem soyutundan...

 

İşte tamda bu yüzden yol açan mızmız olmamalı...

 

İyi bir seçim yapmalı ve seçiminde net olmalı...

 

Bedeli ile kazancının oranını bilmeli...

Razı ise önde değilse yolda olmalı...

 

Ya yolda olanlardan olmalı...

Yada yolu açıp bedelini sessizce ödeyenlerden...

 

Yolu açarken ki çilelerini sadece Rabbi ile dertleşenlerden olmalı...

 

Kimileri yol açanlardan...

Kimileri yol alanlardan...

 

Mesela ise doğru yolda...

Doğru kıvamda olman...

 

Peki ya yol alan ?

Yani yol açıcının sırtını yaslandığı...

 

Varlığı bile güven vesilesi olan...

Ensedeki nefesi ile hemen arkada olan...

 

Yol alıcılar bölüm 2 için takipte kalın...