İki uçludur her mücadele...

Her çaba...

Her savaş...

Biraz taarruz biraz defans...

Bazen ileri bazen geriye atak...

Kimi zaman daha ileri gitmek için geri...

Kimi zaman sonuçları ne olursa olsun tam yol ileri...

Kimi zaman yanlıştan dönmek için geri...

Kimi zaman geri dönüşü olmasa da dümdüz ileri...

Yeri geldiğinde bir şeyleri feda etmek pahasına geri...

Yeri geldiğinde korku ve kaygıya rağmen ileri...

Böyledir hayat...

Hep ileri , hep taarruz yaşanmaz...

Kusurun kaçınılmaz olduğu bir sınavda...

Mutlaka olmalı lehte defans...

Aslında oda biliyordu kalbindeki kibri ve haseti...

Bu kalp hastalıkları ile yanlışlar ve çirkinlikler yapması zaten kaçınılmazdı...

Gerçeği istersen , asıl sorun kötü sonuçların yan etkileri değil...

Kötü sebeplerdeki ısrarıydı...

Müdahale gereken sonuçlar değil...

Kaçınılmaz sonuçları doğuran sebeplerdeydi...

Sebeplerin başında ise lehte defans yapamamak vardı...

Asıl sorun geri vites yapamamaktaydı...

Neden mi ? 

Çünkü Vahid ve Suphan olan sadece ALLAHtır...

Yani eşsiz , benzersiz , tek ve  kusursuz olandır...

Peki ya diğerleri ? 

Kalan her şeyde kusurlar vardır...

Hele ki söz konusu insansa...

İlk sorun siyahlıkları başlatmakta...

Sonrası ise hep geri adım atamamakta...

İnsanlar hata yapar...

Sorun hatadan dönecek şekilde lehte defans yapamamaktaydı...

Oda biliyordu bedelsiz ve hadsiz olduğunu...

Bu koşullarda hatalar yapmak zaten kaçınılmazdı...

Sorun varış noktasında değil...

Oraya varılan yoldaki ısrardaydı...

Çünkü yanlış yolda geri vites yapamayan herkes...

Er yada geç yanlış , çirkin ve hadsiz olduğu sonuçlara varmaktaydı...

Gerçeği istersen, aslında insanın hatalar yapması da çok büyütülecek bir şey değildi...

Sorun hatadan ayrışacak şekilde geri vitesi olmamasıydı...

İnsan hata yapar da...

Doğru yerde de geri adım atmalıydı...

Lehte defansı olmayanın şerde yönü...

Şerde yön alanın er yada geç devinimi...

Dalalette devinimi olanın akıbeti hüsran olur...

Doğru yerde geri vitesi olmayanın utanç verici davranışları...

Utanç verici davranışlarını onaylamayanlara engellenemez düşmanlığı...

Doğru yere düşman olanların kendine benzeyenlerle dostlukları...

Hayırsızlar ile dost olanların iyilikte payı sınırlı olur...

Pişmanlıktır , lehte defans...

Utanmaktır , lehte defans...

Hem günahlardan arınmak...

Hemde siyahlıktan ayrışmak...

Nefse ters , küçük bir atak...

Ama kazancı çok yönlü bağışlanmak...

İnsan haddini aştığında , haksızlık yaptığından helallik istemeli...

İnsan zarar verdiğine suçunu itiraf edip zararından çok fayda vermeli...

İnsan siyahlığından sonra beyazlık...

Kötülüğüne yapışık iyilikler yapmalı...

İnsan yanlış yöndeki her adımından sonra...

Minimum artı bir fazlası kadar da geri adım atmalı...

Lehte defansın ilk parçası...

Doğru zamanda geri vites...

Peki ya diğer parçası ? 

Belki bölüm 2 de...