Okumak ve dillendirmek birbirinden farklıdır...

İnsan hayatındaki süregelen kaosların büyük çoğunluğu kavram karmaşasından kaynaklanır...

Belirsizlik , kaosun ana besinidir...

Kavramlar arası kalibrasyon yapılmadığında anlam karmaşaları...

Anlam karmaşaları sebebiyle davranışsal hatalar...

Hatalı seçimler sebebiyle sonuçlarda hüsran...

Beklentiler ve sonuçlar arasındaki uyumsuzluk sebebiyle tatminsizlik...

Tatminsizlikte süreklilik sebebiyle gelen ümitsizlik...

Ümitsizlik sebebiyle harekete geçmeye yönelik şevk kaybı...

Şevk kaybından kaynaklı durağanlık...

Durağanlık sebebiyle bozulmalar meydana gelir...

İşte bu siyahtaki bir zincirleme reaksiyondur...

Yani başı kalibrasyonsuzluk , sonu bozulma olan...

Bir sürü ara durağı ama bir ana sebebi olan...

Her biri bir diğerini tetikleyen...

Tekrarlayıcı...

Tıpkı bir zincir gibi halka halka  birbirine bağlı hareketler silsilesinin...

Süreci adım adım , dününe göre daha kötü yapması...

Bu döngüyü kırmanın yolu ise , ilk tetikleyici halkayı kırmaktır...

Reaksiyonel süreçlerde silsileyi durdurmak için ara duraklara değil...

Doğrudan sorunun köküne yani ana sebebe müdahale edilmelidir...

Ara sebepler ile ana sebepler birbirinden farklıdır...

Biri sürecin varlık sebebi iken...

Diğerleri büyüme ve sürüklenme sebebidir...

O yüzden  zincirleme reaksiyonlarda müdahale ana sebebe yapılmalıdır...

Ki sürecin oluşumu tümüyle engellensin...

Ve sorun yok edilsin...

İnsanlar okumak ile dillendirmeyi aynı zannederler...

Oysa bu ikisi de birbirinden farklıdır...

Dillendirmek , bir şeyi seslendirmek anlamına gelir...

Yani mevcutta olan bir metni aktarım yolu ile işitsel kanal üzerinden duyurmak...

İster kısık , ister yüksek sesle...

Dillendirme , metnin işitsel olarak aktarıma geçmesi ile ilgilidir...

Dillendirme irdelemeyi kapsamaz...

Dillendirme idrağı kapsamaz...

Dillendirmede anlamlandırma şart değildir...

Yani insan her dillendirdiğini anlıyor demek değildir...

Tıpkı sözlerinin ne anlam ifade ettiğini bilmediğin...

Fakat ritmini sevmen sebebiyle sözlerini ezberlediğin yabancı bir parçayı söylemek gibi...

Seslendirme kurallarına maksimum uyumla...

Tizde tiz...

Basta bas...

Eslerde es...

Devamlarda devam şeklinde...

Kulağa çok hoş gelen...

Fakat...

Anlamını hiç bilmediğin...

Bazen anlamını bilenlerden bile daha iyi dillendirdiğin...

Ama hakkında hiçbir bilgiye sahip olmadığın bir parça gibi...

Okumak ise bundan farklıdır...

Sesin kötü...

Müzikal aktarımında hatalar olabilir...

Hatta o metni dillendirmen kulağa komik yada çirkin gelebilir...

Okumadaki öncelikli bileşen dillendirmek değildir...

Okumanın ana bileşeni kavramaktır...

Yani o metnin içeriğini tüm yönleriyle anlamlandırmak...

Ne anlatıldığını...

Kimin anlattığını...

Kime anlatıldığını...

Anlatım sebebinin ne olduğunu...

Hangi tarzda anlatıldığını...

Aktarıcının o tarzı tercih etme sebebini...

Ve bunun gibi daha bir çok soruya cevap bulmaktır okumak...

Okumak dediğin şey süreçte belirsizlik bırakmayacak şekilde onu soru yağmuruna tutmaktır...

Seslendirme ile ilgili değil...

Kalibrasyon ile ilgilidir...

Öncelik müzikal güzelliği değil...

Mana belirsizliğini ortadan kaldırmaktır...

Elbette doğruyu güzel yapmak kıymetlidir...

Okumanın kulağa hoş gelmesi de önem taşır...

Ama karar alma stratejilerinde ki kronolojik üstünlük pragmatizme verilmiştir...

Yani faydası olmayan güzelin anlamsızlaştığı bir alemde...

Önce kazanç sonra estetik hesap edilmelidir...

Okumak ile dillendirmek birbirinden farklıdır...

Okumak yüksek kalibrasyon...

Yüksek kalibrasyon ise irdeleme mesaisi gerektirir...

O sebeple oku...

Hemde yaratan Rabbinin adı ile...

Neden mi ?

Orası bölüm ikide : )

Alak 1

Yaratan Rabbinin adıyla oku.

اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذ۪ي خَلَقَۚ

Ikra’bismi rabbikellezi halak.