Anı yaşama stratejisinin alternatifi nedir?

İnsan dünyaya gelir ve anı yaşamaya başlar…

Bebek acıkır ve hemen doymak ister…

Karnı doyasıya kadar keyifsizdir, başlar ağlamaya...

Ta ki o anlık isteği yerine getirilene kadar…

Gazı olur, hemen başlar ağlamaya…

Uykusu gelir, uyuyasıya kadar ağlar...

Hep ana konsantre olmak durumundadır...

İnsanın ana konsantre olması bebekliğinden başlar…

Tepkiselliği en yüksek boyutta olur ve mizacı da budur…

Çok çabuk ağlar ve çok da çabuk güler…

Ama zaman geçtikçe tepkiselliğini kontrol etmeyi öğrenir.

Açlığını kontrol etmeye başlar, duygularını kontrol etmeye başlar.

Büyüdükçe beklenen de budur, olgunlaşma olmalıdır…

Tepkilerini, isteklerini, duygularını, açlıklarını kontrol etmeye başlamalıdır…

Artık kendine bir yazılım daha eklemesi gerekir…

Ve bu yazılım öyle bir karakterdir ki, insanın kalite çıtasını çok yukarılara taşır.

Tepkiselliği azalır, seçim kalitesi artar…

Bu yazılım, insanın sadece anı değil sonrasını da düşünebilmesidir…

Sonrasını düşünerek hareket edebilmek insanı derinleştirir…

Anlık zararı göze almadan yüksek faydalara ulaşılamıyor…

Anlık faydalara aldanmadan da yüksek zarar süreçlerine gidilmiyor.

Ticarete başlarken, anlık zarar süreçleri hemen ortaya çıkıyor...

Kira, personel maliyeti, araç yatırımı, sistem yatırımı ve daha birçok kalem...

Ama bu anlık zararlara razı olmadan daha yüksek kazançlara ulaşılmıyor…

Ve toplamda oluşan zarardan daha yüksek kazanç oluşuyorsa işyeri varlığını sürdürebiliyor...

İşte, insanoğlunun da dününe göre iyi olmasının sırrı burada…

Sadece ana değil, sonrasına da konsantre olabilmek…

Tüketim yaparken sadece anı değil sonrasını da düşünebilmelidir o yüzden…

Çocuk yetiştirirken, evet ve hayırlarını sonrasını düşünerek kullanabilmelidir...

Seçim yaparken o anı değil sonrasını da düşünebilmelidir…

Sesini yükseltirken veya sessiz kalırken, o sürecin sonrasını da idrak etmeye çalışmalıdır.

Bu hayat, insanın ana konsantre olabileceği bir sahne değildir...

Hep toplama konsantre olunması gereken bir sahnedir...

Evet, anı yaşamak zorunda insan…

Ama sadece anı değil sonrasını da yine aynı insan yaşayacak...

O zaman ne yazık, anda kazanıp toplamda kaybedenlere…

Ve ne mutlu anda kaybedip toplamda faydaya ulaşanlara…